Symphyti radix
Korzeń żywokostu FP IV
ang.: Comfrey root
syn.: Radix Consolidae
Roślina:
Symphytum officinale L. - Żywokost lekarski
Rodzina: Boraginaceae - ogórecznikowate (szorstkolistne)
Opis surowca
Surowiec stanowi korzeń żywokostu lekarskiego zebrany w okresie jesieni lub wczesnej wiosny i zawierający nie mniej niż 0,7 % alantoiny.
Surowiec zbiera się z 2-3 letnich roślin, a następnie suszy w temperaturze do 40 st C.
Związki czynne
Największe znaczenie mają alantoina i związki śluzowe. Oprócz tego surowiec zawiera trójterpeny i związki polifenolowe: fenolokwasy, garbniki. Surowiec zawiera także alkaloidy pirolizydowe o działaniu kancerogennym.
Działanie
Advulnans, protectivum.
Korzeń lub jego wyciągi po podaniu na ranę przyspieszają procesy gojenia wszelkiego rodzaju ran i oparzeń, zwłaszcza o przewlekłym przebiegu. Związane jest to z obecnością alantoiny, która stymuluje regenerację tkanek i nasila proliferację komórek. Substancja ta przyspiesza również złuszczanie martwych komórek, co dodatkowo sprzyja gojeniu. Dzięki zawartości śluzu surowiec działa miejscowo zmiękczająco i osłaniająco na uszkodzony naskórek. Zawarty w surowcu kwas rozmarynowy wykazuje działanie przeciwzapalne.
Surowiec stosowano tradycyjnie wewnętrznie w leczeniu zapalenia żołądka, wrzodach i krwawieniach z przewodu pokarmowego. Obecnie nie zaleca się wewnętrznego stosowania surowca ze względu na obecność alkaloidów pirolizydowych o szkielecie 1,2-nienasyconej necyny - substancji o stwierdzonej hepatotoksyczności i kancerogenności.
Wskazania:
Zewnętrznie w urazach tępych, siniakach, skręceniach, stanach zapalnych stawów, zwichnięciach, w zakrzepowym zapaleniu żył, oraz w leczeniu trudno gojących się ran i czyraków.
Uwagi:
Nie stosować w ciąży i w okresie karmienia piersią.
Okres stosowania nie dłuższy niż 4-6 tygodni w ciągu roku.
Stanowiska
Roślina występuje w całej Europie. W Polsce jest pospolita, rośnie na łąkach i przydrożach. Surowiec pochodzi z upraw.
Wygląd zewnętrzny
Średnica korzenia żywokostu wynosi około 2 cm. Jest on twardy, z zewnątrz brunatny, niemal czarny, przełam jest białawy lub lekko brunatny. Po namoczeniu w wodzie korzeń pęcznieje i staje się giętki.
Cechy anatomiczne
Część korowa jest znacznie węższa od walca osiowego. W środku walca brak jest elementów mechanicznych i ziaren skrobi.
Ostatnia aktualizacja: 2014-01-15