Cortex znaczy Kora

Korą nazywamy zespół tkanek występujących na zewnątrz pierścienia miazgi pędów naziemnych i podziemnych u roślin dwuliściennych i nagozalążkowych. Pełni ona przede wszystkim (ale nie tylko) funkcje ochronne. Z tego względu komórki tworzące tę tkankę zawierają często szereg związków, hamujących rozwój drobnoustrojów (np. garbniki) czy odstraszających pasożyty (np. związki goryczowe). Dzięki zawartości tych (a także i innych) substancji kory znalazły się w polu zainteresowania farmakognozji i wykorzystywane są w lecznictwie.

W korze wyróżniamy (posuwając się od zewnątrz) oskórnię korkową, korę pierwotną i korę wtórną. Kora brzozy Oskórnia korkowa zwana perydermą jest najbardziej zewnętrzną częścią kory. Powstaje ona na skutek działania miazgi korkotwórczej zwanej felogenem. Felogen odkłada na zewnątrz cienkościenne komórki korka, które dzięki skorkowaceniu i skutynizowaiu błon tworzą nieprzepuszczalną dla wody i gazów warstwę, chroniącą roślinę przed działaniem szkodliwych czynników środowiska naturalnego. Do wewnątrz rośliny feloderm odkłada komórki grubościennego miękiszu korowego zwanego felodermą.
Leżąca bardziej wewnętrznie kora pierwotna złożona jest z luźno ułożonych komórek miękiszowych, zawierających substancje odżywcze. Na granicy tej warstwy oraz kory wtórnej występuje niekiedy pas mechaniczny zbudowany z włókien i sklereid. Kora wtórna leżąca najbliżej środka rośliny charakteryzuje się występowaniem promieni łukowych. Między nimi, w cienkościennym miękiszu obserwuje się grupy sit.

Wygląd zewnętrzny kor jest różny. Różnią się one grubością, przełomem, barwami powierzchni wewnętrznej i zewnętrznej. Kory, jako surowiec farmakognostyczne poddawane są suszeniu, w trakcie którego przyjmują najczęściej kształt rynienkowaty lub rurkowaty. Młode kory mają z reguły powierzchnie gładkie i lśniące z widocznymi przetchlinkami, natomiast kory starsze są grube i popękane.
Przy rozpoznawaniu i identyfikacji kor dość ważne jest ich badanie mikroskopowe. Może ono ujawnić włókna i sklereidy, ich układ, rury mleczne, kryształy szczawianu wapnia i inne charakterystyczne elementy pozwalające na dokładniejszą identyfikację surowca. Przy badaniu kor można posłużyć się również kilkoma prostymi reakcjami chemicznymi pozwalającymi zidentyfikować zawarte w surowcu związki.

Ostatnia aktualizacja: 2003-04-10

Korzystasz z mobilnej wersji strony. W przypadku korzystania z urządzenia stacjonarnego zalecana jest wersja klasyczna.

Wersja klasyczna strony