Radix znaczy Korzeń

Pomimo tego, że jest on zwykle ukryty pod ziemią i niewidoczny, korzeń jest dla rośliny ważnym organem pełniącym wiele funkcji. Zaliczyć do nich można: przytwierdzenie rośliny do podłoża, pobieranie wody i soli mineralnych, gromadzenie substancji zapasowych i rozmnażanie wegetatywne.

W odróżnieniu od łodyg i kłącza, korzeń pozbawiony jest tworów liściowych. Ze względu na sposób wyrastania możemy je podzielić na: główne, boczne i przybyszowe.
Korzenie mogą mieć kształt walcowaty(a), stożkowaty(b), burakowaty(c), wrzecionowaty(d), wiązkowy(e), lub bulwiasty.

Rodzaje korzeni.  Scan from Naše škodljive rastline (1892)

W skład surowców z grupy korzeni wchodzą organy roślin dwuliściennych. Zalicza się tu zarówno same korzenie jak i korzenie z rozłogami oraz korzenie z krótkimi kłączami, o ile to korzeń stanowi główną masę surowca.

Badanie morfologiczne korzeni ze względu na stan rozdrobnienia surowców z reguły nie pozwala na ich identyfikację. Jest to jednak możliwe po dokładnym zbadaniu budowy anatomicznej korzenia. Większość surowców posiada budowę wtórną, nieliczne wykazują budowę pierwotną. W trakcie badania niektórych surowców można znaleźć pewne charakterystyczne elementy ułatwiające identyfikację np.: kryształy szczawianu wapnia, ziarna skrobii, komórki śluzowe czy komórki i przewody olejkowe.

Budowa pierwotna korzenia.

Najmłodsze korzenie okryte są skórką (ryzodermą) składającą się z jednej warstwy cienkościennych komórek. Niektóre z komórek skórki przekształcają się we włośniki. W nieco starszych korzeniach ryzoderma zanika, a jej funkcję ochronną przejmuje egzoderma. Kora pierwotna składa się z wielu warstw cienkościennych, luźno ułożonych komórek miękiszowych. Ostatnią warstwę komórek graniczącą z walcem osiowym stanowi śródskórnia (endoderma). Często ulega ona skorkowaceniu lub zdrewnieniu. Pierwsza warstwa walca osiowego nazywana jest okolnicą. Pod nią występuje kilka radialnych wiązek przewodzących. Wśród komórek miękiszowych walca obserwuje się często tkankę mechaniczną - sklerenchymę.

Budowa wtórna korzenia.

Korzeń o budowie wtórnej okryty jest oskórnią (perydermą). Składa się on głównie z korka i felodermy. Pod nią niekiedy obserwuje się zachowaną korę pierwotną, z resztkami sit pierwotnych. Kora wtórna określana mianem łyka jest przedzielona mniej lub bardziej widocznymi promieniami rdzeniowymi. W korze wtórnej bliżej miazgi znajdują się sita wtórne. W miękiszu tej kory spotyka się także elementy sklerenchymy. Pomiędzy korą a walcem osiowym występuje zwykle kilkuwarstwowa miazga. Drewno w walcu osiowym wykazuje zwykle prawidłową promienistą budowę. Między promieniami obserwuje się radialne ułożone naczynia wtórne. Naczynia pierwotne zostają zepchnięte do centrum walca osiowego.


Ostatnia aktualizacja: 2003-04-10

Korzystasz z mobilnej wersji strony. W przypadku korzystania z urządzenia stacjonarnego zalecana jest wersja klasyczna.

Wersja klasyczna strony